Het onderwijs van het Nederlands in onze regio heeft een lange geschiedenis. Al in de jaren -60 en -70 van de vorige eeuw zijn er in de Sovjet Unie verscheidene secties Nederlands opgericht (MGU, MGIMO, MGLU). In deze tijd zijn er diverse scholen ontstaan op het gebied van de neerlandistiek.
Zeker, ook in die jaren was er contact tussen de docenten Nederlands, ze ontmoetten elkaar tijdens conferenties e.d., maar die contacten hadden een incidenteel karakter. De toegang tot Nederlandstalige bronnen was destijds uiterst beperkt.
Tot aan het begin van de jaren -90 werd het Nederlands alleen in grote steden onderwezen, zoals Moskou, Leningrad en Kiev. De studenten die toen afstudeerden in Nederlands konden gaan werken bij Intourist, bij radio- en televisiezenders en op internationale afdelingen van verschillende ministeries en overheidsinstanties of ze konden gaan werken als tolk en vertaler.
Aan het einde van de jaren -80 veranderde deze situatie radicaal. Met het opengaan van de grenzen en met de intrede van het "nieuwe denken" gingen velen massaal reizen naar het Westen. Sommigen wilden gewoon met eigen ogen zien wat vroeger een als een "verboden vrucht" werd beschouwd, anderen hoopten in het Westen een prestigieuze baan of een goede opleiding te vinden.
Nederland en Vlaanderen werden altijd al als een aantrekkelijke regio gezien om zaken te doen, en het systeem van hoger onderwijs in Nederland, met name de faculteiten economie van diverse onderwijsinstellingen, staat wereldwijd met recht hoog aangeschreven.
De liberalisering van de binnenlandse markt, de ontwikkeling van privё-initiatief en de onstuimige groei van de handel met het buitenland - in de Russische handel met het buitenland staat Nederland qua handelsvolume op de tweede plaats - hebben geleid tot een toename van de vraag naar specialisten die buitenlande talen beheersen. Het is geen geheim dat de nieuwe Russische zakenlieden in die tijd zonder tolken geen stap konden zetten.
Dit alles heeft ertoe geleid dat er in Moskou sinds 1987 avondcursussen Nederlands worden gegeven voor alle belangstellenden.
In de "traditionele" onderwijsinstellingen namen het aantal groepen en de hoeveelheid studenten Nederlands eveneens toe.
In die tijd hebben veel docenten hun eigen speciale methodieken uitgewerkt voor het intensief doceren van Nederlands.
Na het uiteenvallen van de Sovjet Unie en na de moeizame overgangsperiode in het begin van de jaren -90 namen allerhande internationale contacten een hoge vlucht. In Oost-Europa werd het Nederlands alleen onderwezen in de Russische Federatie: in Moskou en in Sint Petersburg.
Een kwalitatieve doorbraak in de geschiedenis van de Russische neerlandistiek was de verwezenlijking van het idee een permenant forum op te richten voor contacten tussen de docenten van de verschillende universiteiten, een soort "platform", waar het mogelijk zou zijn meningen en ervaringen uit te wisselen, nieuwe methodieken te bespreken, gezamelijk oplossingen te vinden voor problemen waar studenten op stuiten bij hun studie Nederlands.
Zo is in 1994, aan de Moskouse Linguiestische Staatsuniversiteit (MGLU), het Centrum voor Nederlandse taal en cultuur opgericht, dat een reel platform is geworden dat alle Russische neerlandici verenigt.
Het samenwerkingsinitiatief van de Nederlandse Taalunie, dat ze ontplooid had in het najaar van 1995, is ongetwijfeld een stimulans geweest voor het creeren van een dergelijk plalform.
En zo is in november 1995, op de algemene vergadering van de docenten uit Moskou en Sint Petersburg, de Russische Associatie van Neerlandici opgericht.